Dlaczego właśnie szycie ?

Witajcie kochani !
Miało być więcej szycia, ale dziś mam dla Was moją historie dlaczego to właśnie szycie :)
Zapraszam! 

Prawdopodobnie to już Mama zaszczepiła we mnie pasję do krawiectwa, gdy szyła przy mnie jak byłam mała. Dzięki temu od początku życia znam dźwięk maszyny. Szyła przy mnie na ciężkiej, głośnej tapicerskiej maszynie, ale nie przeszkadzało mi to. W pokoju, którym szyła urządziła mi kąt do zabawy i tak spędzałyśmy czas razem, jednak ten mały pokój później zamieniła na miejsce pracy, ale nie zapomniała o mnie, a tam miałam raj :)

  Razem z nią chodziłam do pracy, a ona godzinami szyła na maszynie ciężkie materiały i wzory na kanapy, fotele i jeszcze inne meble tapicerowane.

Wędrując z nią codziennie do pracy jako małe dziecko byłam zadowolona, że mogę z nią iść.

Przeczytajcie dlaczego :)

Na początku siadałam na jej wielkim blacie do krojenia i podawałam kredę, nożyczki i sztekry - tak mama mówiła na szpilki tapicerskie, a w miarę upływu czasu gdy przyzwyczajałam się do miejsca zaczęłam spacerować po całym warsztacie i takim oto sposobem znalazłam się na stole gdzie tapicerzy obijali meble, miejscu z owatą w rulonach, a także w piwnicy gdzie bawiłam się maszynką do robienia guzików. W pracowni Mamy układałam nici, rozwijałam nici z metalowych szpulek do bębenka, a później nawlekałam od nowa inny kolor - oczywiście ręcznie bo tak było najwięcej zabawy :). Przeglądałam próbniki z materiałami - całe mnóstwo ! I tak mi mijał czas z mamą w pracy.

Jak ja kochałam to miejsce !

Mam ogromny sentyment do tego miejsca i tych ludzi, których denerwowałam a oni i tak mnie gilgali i kupowali lody :D

Potrafiłam tam siedzieć kilka godzin codziennie przez cały tydzień pracujący i czułam się tam swobodnie.

Właśnie tak patrzyłam i uczyłam się co to jest szycie i praca.

Mama zmieniła pracę, a ja na długi czas zapomniałam o szyciu i warsztacie, gdy byłam jakoś w podstawówce zapisałam się na zajęcia plastyczne i próbowaliśmy wielu technik pracy. Było to malowanie, filcowanie, wiklina papierowa, decoupage, quilling, robienie biżuterii z koralików, wycinanki. Wszystko co się dało, jednak o szyciu każdy zapomniał.

O szyciu przypomniałam sobie, gdy byłam w pierwszej klasie liceum i wtedy zaczęłam próbować szyć ja jakiś starych maszynach. Na początku były maskotki i na tym stanęło. Zapomniałam na jakiś okres i postanowiłam sobie, że w wakacje pójdę do pracy i zarobię na maszynę i tak oto w lipcu 2013 roku stałam się posiadaczką Arki Radom, która jest ze mną do dziś.

Nie szyłam dużo na początku. Dużo próbowałam, ale mi nie wychodziło, więc się poddawałam i odstawiałam maszynę i czytałam blogi o szyciu, przeróbkach i wzdychałam z zachwytem, że ja nigdy nie będę nic umiała zrobić tak pięknie, aż w końcu stwierdziłam, że jak każdy może to ja też i wciągnęłam się jeszcze bardziej i tak jest do teraz.

Oczywiście nadal wzdycham gdy oglądam Wasze blogi, ale sama widzę, że nie stoję w miejscu i małymi krokami się rozwijam. 

A chyba o to chodzi, co ?